Jak nauczyliśmy maszyny liczyć i myśleć za nas? Część 43: Bazy danych dla każdego

autor zdjęcia: SSPL/Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

IBM dominował na rynku komputerów osobistych od początku do połowy lat 80. XX w. To w takich pecetach można było instalować program dBASE II do tworzenia baz danych

Mimo ograniczonych kadr firma Ashton-Tate podjęła w 1982 r. udaną próbę przeniesienia programu dBASE II na komputery IBM PC. Już w 1984 r. oszacowano, że dBASE II obsługiwało 70 proc. tworzonych w tym czasie baz danych.

W poprzednim odcinku tego cyklu omawiałem historię powstania i rozwoju baz danych, przy czym mowa była o systemach pozwalających gromadzić ogromne ilości danych i udostępniać te zasoby wielu użytkownikom. Dzisiaj opiszę historię rozwoju programów pozwalających na budowę baz danych na komputerach klasy PC i wykorzystywanych w sieciach lokalnych niedużych przedsiębiorstw, a nawet przez użytkowników indywidualnych.

Nową erę otworzyła... papuga

Pierwsza baza danych dla pojedynczych użytkowników korzystających z bardzo prostych (i tanich!) mikrokomputerów osobistych wytworzona została w 1978 r. Tworzenie i zarządzanie tą bazą danych umożliwiał Vulcan, program napisany przez Cecila W. Ratliffa. Ten uzdolniony informatyk pracował wtedy w firmie Martin Marietta, która dla Jet Propulsion Laboratory (JPL) opracowała system MFILE do zarządzania danymi dostarczanymi przez lądownik Viking 1, który wylądował na Marsie 20 lipca 1976 r. System odniósł sukces, dlatego Ratliff postanowił się usamodzielnić. Program MFILE pozostawił w JPL, a sam odszedł z firmy Martin Marietta i wymyślony przez siebie program Vulcan dostosował do nowych zadań i wprowadził na rynek jako dostawca prywatny. Program ten pozwalał tworzyć bazy danych do bardzo specjalnych zastosowań, a mianowicie do... hazardu....